Met dromen houden de personages in Men On The Bridge zich staande in de miljoenenstad Istanbul. De brug over de Bosporus is wat hen bindt, ook al zullen ze elkaar nooit leren kennen.
Umut loodst dagelijks mensen met een taxibusje van de Europese oever van Istanbul naar de Aziatische en weer terug. In slakkegang weliswaar, want het verkeer op de brug staat altijd vast. Dit geeft de jonge Roma Fikret de kans om bossen rozen aan bijna stilstaande automobilisten te slijten. En agent Murat rijdt dagelijks met zijn politiemotor de brug over om ongeregeldheden glad te strijken en de orde te handhaven. De mannen dromen van beter werk, een leuke vrouw en een eigen woning.
Fikret, Umut en Murat spelen zichzelf in Men on the Bridge. Regisseur Asli Özge heeft hun afzonderlijke verhalen in scène gezet, maar de dialogen dicht op de huid van de drie mannen geschreven. Men on the Bridge is hiermee een film geworden waarin de grenzen van de realiteit, tussen echt en niet-echt en tussen documentaire en fictie danig zijn vervaagd. De film is een liefdevol ‘grote stads’- portret geworden waarin drie jonge mannen proberen te schipperen tussen droom en realiteit, en wat hen aan kansen wordt geboden te grijpen. ‘De ene keer leef je met dromen, de tweede keer zonder...’
