ik wil ontroeren en ontroerd worden. Alles wat muziek is, is ontroeren'; met deze woorden verklaarde Wolfgang Rihm ooit zijn muzikale credo. Zijn kameropera Jakob Lenz is inmiddels uitgegroeid tot een van de meest gespeelde werken in het Duitse operarepertoire van de 20e eeuw. Gebaseerd op Georg Büchners novelle over de onvermijdelijke waanzin van de dichter Jakob Lenz, bouwt Wolfgang Rihm een zeer geladen sfeer op die ons meeslepend naar een dramatische ontknoping leidt. Door de rijkdom aan muzikale stijlen - gaande van gesproken tekst over Sprechgesang en recitatief tot volledig uitgewerkte coloraturen - en aan harmonische technieken - atonaliteit, verbrede tonaliteit en zuivere tonaliteit - wordt dit werk wel eens vergeleken met Bergs Wozzeck. Na Kát'a Kabanová en La Traviata, keert Andrea Breth terug naar de Munt voor een radicale interpretatie van dit diep ontroerende werk. Na een eerste opname, uitgegeven door Alpha, opgedragen aan de familie Bach, is Georg Nigl verbluffend in de hoofdrol.