De geanimeerde documentaire Flee vertelt het waargebeurde verhaal van Amin Nawabi, die als alleenstaande minderjarige van Afghanistan naar Denemarken vluchtte. Hij is nu 36 jaar, een succesvol academicus en wil gaan trouwen met zijn langdurige vriend Kasper. Maar hij weet dat hij nog het een en ander moet loslaten voordat hij die stap kan maken, en daar is hij nu eindelijk klaar voor. Hij doet voor het eerst zijn buitengewone verhaal bij goede vriend en documentairemaker Johas Poher Rasmussen. Hij vertelt hoe hij zijn weg vond van het door oorlog verscheurde Kaboel, naar Denemarken, waar hij een open leven kon leiden als homoseksuele man. Een leven dat hij nooit voor mogelijk had gehouden. Amins jeugd werd, net als bij vele anderen, onderbroken in de late jaren 80 toen het conflict in Afghanistan hem en zijn familie dwong om hun huis te ontvluchten. Ze vinden hun weg naar het corrupte Moskou en doen wanhopige pogingen om het gezin stukje bij beetje naar Europa te smokkelen. Het lukt eerst zijn zussen de weg naar Noorwegen te komen, maar hij komt zelf later, helemaal alleen, in Denemarken terecht. Amin kreeg één enkele regel mee van zijn smokkelaars: vertel niemand dat je familie nog leeft. Een regel die hij 25 jaar heeft nageleefd, tot nu. Rasmussen gebruikt de kracht van animatie om ons te transporteren van de wijken in Kaboel, naar de schrijnende vlucht naar Europa en uiteindelijk, naar een persoonlijke volwassenwording in Denemarken. De animatie, de vertelling en de muziek komen allemaal samen tot een therapeutische ervaring, voor zowel de kijker als voor de man op wie de film gebaseerd is. Het is een film die velen nog lang zal bijblijven.