Een mooie jonge vrouw (Nellie Benner) komt naar Amsterdam en huurt een donker, karig ingericht kamertje. Haar baantje bij een benzinestation vormt het enige contact met de buitenwereld. Thuis danst ze, speelt ze piano. Als ze steeds sterker het gevoel krijgt achtervolgd te worden door een van klanten van het benzinestation, trekt ze zich nog verder terug in haar isolement. Ze wordt steeds depressiever en meer paranoïde. Hoe lang kan ze haar isolement nog handhaven?

Crepuscule is de tijd dat de schemering overgaat in de nacht. In de film valt het duister over een jonge vrouw. Of beter gezegd: een meisje. Uiteindelijk wordt de schemering duisterder, de fraaie jazzy muziek dreigender en de stad verontrustender.