In C’est Déjà l’Été van regisseur Martijn Maria Smits groeit de veertienjarige Benjamin op in een verscheurd gezin. Vader is werkloos, moeder is gevlucht en zijn achttienjarige zus heeft een baby van een gedetineerde. Benjamin verliest steeds meer het contact met zijn omgeving. Door middel van een bewuste regie in neo-realistische stijl trekt Smits de kijker vervolgens mee in de sleur van het dagelijkse leven.

Hij volgt zijn personages dicht op de huid en er wordt veel gesuggereerd. Zijn karakters worden treffend omgeven door de industriële omgeving van het Waalse Seraing, dat met zijn grauwe uitstraling de uitzichtloosheid van de gezinssituatie benadrukt.